Перевод: с исландского на все языки

со всех языков на исландский

to writhe

  • 1 engjast um

    Íslensk-ensk orðabók > engjast um

  • 2 RÍÐA

    I)
    (að), v. to tremble, move unsteadily (riðuðu augu).
    f. shivering fever, ague.
    * * *
    1.
    ríð, pret. reið, reitt (mod. reiðst), reið, pl. riðu; subj. riði; imperat. ríð, ríttu, Lv. 39, mod. ríddu; part. riðinn: [A. S. ridan; Engl. ride; Germ. reiten, etc.]:— to ride; in Icel., where all land-travelling is on horseback, ríða has become almost synonymous with to journey, travel, adding the road or way in acc. (cp. Old Engl. use of to ride); ríða leið sína, veg sinn, etc.; þeir bræðr riðu til alþingis, Nj. 2; nú skalt þú riða vestr, … þá reið í móti þeim Þjóstólfr, reið Höskuldr heim til hús síns, 4; síðan reið hann vestr í Hjarðarholt, Ísl. ii. 199; ok þegar reið hann at leita líkanna, Eg. 601; þá lét Ásgerðr skjóta hesti undir mann, reið sá sem ákafligast vestr í Hjarðarholt … Þorgerðr lét þegar söðla sér hest … riðu þau um kveldit ok nóttina til þess er þau kómu til Borgar, 602, 603; flestir menn riðu Týrsdaginn í brott, Sturl. iii. 183; tóku þeir nú á reið mikilli ok var allgott at ríða ofan eptir héraðinu, 185; þeir riðu Þriðja-daginn, … þeir riðu til Hörgárdals um kveldit, reið Eyjólfr á Möðru-völlu, … riðu þeir upp um Hörgárdal, … Rafn ok Eyjólfr riðu með flokk sinn upp eptir ísinum, 216, 217; géf ek þat ráð at þú ríðir í mót honum, en ek mun ríða til meðan, Fms. i. 70, xi. 364, Gísl. 19, Nj. 85, 86: metaph., at margir Íslendingar mundi kenna á hlut sínum, nema þeir riði sjálfir á vit sín, unless they rode towards themselves, i. e. took counsel with themselves, took care, Ld. 180:—absol. to start, part, ok hvergi í kveldi ríða, Skíða R. 108; jarl bað hann búask ok sagði mál at riðu, Orkn. 48.
    2. adding the horse (vehicle) in dat.; ríða hesti, ríða svörtum, hvítum, … skjóttum, góðum, vökrum … hesti, Nj. 54, 81, etc.; ríða húsum, to ‘ride’ the ridge of a house (as a ghost), Grett. 83 new Ed.
    3. trans. with acc.; ríða hest, to break a colt for riding; and hann er vel riðinn, well broken in; ó-riðinn, unbroken: also to cover, of horses, cattle.
    4. reflex., recipr. ríðask at, to attack one another, Al.; ríðask hjá, to pass by one another, Sturl. ii. 171.
    B. To swing, sway, with the notion of a heavy, rotary motion, as of a thing in balance, a weapon brandished, a windlass, or the like; [cp. Engl. sea-phrase to ride at anchor]; í því er hann heyrði sverðit ríða, Karl. 161; nú reið sverð at svíra, Bs. ii. 74; maðr nokkurr er sá at öxin reið, Fms. vii. 325; er öxin reið at honum, ii. 82; ef konungr léti ofan ríða sverðit, vii. 172; en er upp reið gáiga-tréit, 13; konungr stóð undir er tréit reið, ix. 386; þá reið at honum brúnássinn, ok hrataði hann inn aptr, Nj. 202; þá er sól riðr upp ok þar til er hón sezk, N. G. L. i. 218; þat tré er riða skal öllum at upp loki, of a door, Hm. 137:—to balance; önnur galeiðrinn sprakk er hón reið á járninu, Fagrsk.: metaph. the phrase, e-t ríðr miklu (or á miklu), to be of great importance, momentous; honum þótti í þér mest vinkaup ok stærstu ríða um þína hollostu, Fb. ii. 289; hve mjök þat er kallat at á hirti (sic) ríði, hversu til fátækra manna var gört í þessu lífi, Bs. i. 104; á-ríðandi, momentous; e-t ríðr e-m at fullu, proves fatal to one.
    2. to reel, stagger; í því er fíllinn tók at ríða, Al. 76; tók þá kastalinn at ríða mjök, Fms. viii. 429; hann reið á ymsar hliðar, Konr.: impers., reið bátinum svá at honum hvelfir, the boat rolled so that it capsized, Mar.; in mod. usage better, alda ríðr undir skipið, aldan reið að, of the rolling waves, freq. in mod. usage.
    2.
    ríð, reið, riðu, declined like the preceding word, but altogether different in etymology, being originally vríða; [A. S. wriðan; Engl. writhe; Dan.-Swed. vride, vrida; cp. Engl. wreath, wreathe; reiðr = angry, distorted, is derived from this verb]:—to writhe, twist, knit, wind; hár riðit í hring, the hair twisted into a ring, Akv. 8; ríða knút, to knit a knot; dúk ok ríða á þrjá knúta, Fb. i. 212; þar var hrískjörr nokkur ok riðu þar á knúta stóra, Orkn. 372; þar á kjörrinu reið ek þér knút, … ekki mun ek leysa þann knút er þú reitt mér þar, en riða mátta ek þér þann kaút, er …, Fms. vii. 123; með hverri list þeir eru saman riðnir, Al. 19; ríða knapp á e-t, to finish, wind a thing up, Ísl. ii. 102; ríða net, ríða ræxna, to net a net; tók hann lín ok garn, ok reið á ræxna svá sem net er síðan, Edda i. 182; ekki ríðanda ræxn, Sd. 188.
    2. metaph., vera við e-t riðinn, to be wound up with a thing; ok verðr hann lítt við söguna riðinn, Glúm. 334; ef þeir vitu at þú ert nokkuð við hennar mál riðinn, Fbr. 57; and ó-við-riðinn, unconnected with.
    B. [Prob. the same word], to rub, smear, with dat.; floti var riðit á öl spjótskeptin, Sd. 163; ríða smyrslum á, Hom. (St.); taka hráka sinn, ríða í kross í krismu stað á brjóst ok millum herða, N. G. L. i. 339; hann ríðr því (the lime) heitu á limar ok kvistu viðarins, Fms. vi. 153; hann reið á blóðinu. Eg. 211; hann ríðr á hann vatni sínu, Bs. i. 460; hann lét ríða leiri ok kolum í andlit sér, Fms. ii. 59; taka snjó ok bræða með höndum sér ok ríða á, svá at þat verði alvátt, K. Þ. K. 12; er dreifð síðan askan ok riðit sem víðast um þau kjöt, Stj. 71; hón vill jafnan ríða hann blóði ok róðru, Gísl. 45; hann tekr þá Sköfnungs stein, ok ríðr, ok bindr við hönd Gríms, Ld. 252; tók ek hein ór pússi mínum ok reið ek í eggina, Sturl. ii. 62.
    II. metaph., with dat. to thrash, flog; ef maðr bregðr manni at hann væri stafkarl, eða riðr honum kinn, bæti hálfa mörk, or smears his cheeks, i. e. buffets him, cp. vulgar Dan. smöre een = to give a sound thrashing, and Swed. han wredh hans bak, i. e. flogged him; ef þat er kennt konu at hón ríði ( that she beats) manni, eða þjónum hans, … þá er hón sek þrem mörkum, 390; hann var blóðrisa um herðarnar, en hlaupit hold af beinum … flutti þat Oddr, at Geirríð mun hafa riðit honum, Eb. 46 (thus, and not from ríða, to ride?).
    III. to wring, press; mjólk sú er riðin er ór selju börk, Pr. 473.

    Íslensk-ensk orðabók > RÍÐA

  • 3 engja

    1.
    ð, [Gr. αγχω; Lat. ango; Germ. engen], to press tight, compress; engdr ( vexed) með ufriði, Str.: with dat., hón engvir honum (makes him anxious, vexes him), ok angrar, id.: the mod. phrase, engja sig (or engjask), Swed. wrida sig, = to writhe with pain, chiefly used of a worm.
    2.
    u, f. and enging, f. [Germ. enge], narrowness (rare): medic., garn-engja, constriction of the bowels.

    Íslensk-ensk orðabók > engja

  • 4 RIÐ

    n.
    1) a winding staircase, steps;
    2) sway, swing; ok verðr svá mikit r. at, and it comes to such a pitch, that;
    3) weight, importance, moment (munu þar stœrri r. í vera).
    * * *
    n., qs. vrid (?), [ríða = to writhe], a winding staircase, steps, a staircase leading to the upper part, esp. outside the walls; hann lét göra kirkju í stöplinum ok rið upp at ganga, Bs. i. 132; salernit stóð á stöfum, en rið upp at ganga til dyranna, Ó. H. 72, Grett. 98, 99, Stj. 383; Ásbjörn hljóp upp í riðit ok svá í stöpulinn, Fms. viii. 247:— a bridge between two buildings, as it seems, höilina miklu ok Postula-kirkju ok riðit í milli, vii. 122; þá felldu þeir ofan riðit milli kastala biskups ok kirkjunnar, ix. 523, v. l.: see lopt-rið.
    B. [riða = to swing], sway, swing; ok verðr svá mikit rið at, and if it comes to such a pitch, Ísl. ii. 391; Hermundr hafði sama riðit, ok hjó á hálsinn, Sturl. ii. 139.
    2. weight, importance; munu stærri rið í vera, Grett. 20 new Ed.; cp. at-riði. riða-mikill, adj. heavy, ponderous.

    Íslensk-ensk orðabók > RIÐ

  • 5 RIST

    * * *
    (pl. ristr), f. the instep of the foot (fœtrnir ok ristrnar).
    * * *
    f., pl. ristr, mod. ristir, for the ristr in Pass. 33. 4 is poët.; older form vrist; [Engl. wrist, used only of the hand; Dan. vrist; the word is derived from (v)ríða, Engl. writhe; Scot. reist; cp. also Engl. wrest, wrestle, which are kindred words]:—the instep of the foot, Þiðr. 86; gegnum búðar ristrnar, Fms. v. 347; þá sté hann fætinum á aðra ristina, vii. 13; horfa fætrnir ok ristrnar á bak aptr, Stj. 94; il ok rist, 160; sull hafði hann á fæti niðri á ristinni, Ísl. ii. 218; troðnir í sundr tvennir skór … upp vóru hinir á ristum, Skíða R. 193.
    COMPDS: ristarbein, ristarliðr.

    Íslensk-ensk orðabók > RIST

  • 6 TEYGJA

    * * *
    (-ða, -ðr), v.
    1) to stretch out, draw (t. hálsinn);
    3) to allure, entice (teygir hann rakkann á brott með sér).
    * * *
    ð, with neg. suff., imperat. teygj-at and teygj-at-tu, draw thou not, Sdm., Hm. [referring to a lost strong verb, tjúga-, taug-, of which only the part. toginn remains; cp. Engl. tug]:—to stretch out, draw; teygja hálsinn, … teyg þik sem mest, Fas. iii. 488; síðan lætr hann teygja, Fs. 176; teygja sig, to stretch one’s limbs; or, tevgjast sundr og saman, to writhe like a worm.
    2. to spread out dough into a loaf or flat cake (mod. fletja brauð); þeir kváðusk vilja at hón teygði brauð, en þeir mundi baka á eptir, Fas. i. 244.
    3. to draw out; teygja (mod. tægja) ull, to card wool; ófu ok teygðu, of the wind and the waves, Edda (in a verse), the metaphor is from wool-dressing.
    II. metaph. to draw, allure; teygjattu þér at kossi konur, Sdm. 28, 32, Hm. 101, 116, 121; sá er þaðan teygir eða t. lætr, N. G. L. i. 148; teygir Loki Iðunni ut um Ásgarð í skóg nökkurn, Edda 46; teygir hann rakkann á brott með sér, Nj. 114; t. Herjólf út, Rd. 265; er hann hafði teygt Kálf vestan um haf, Fms. vi. 295; t. tíkr at solli, Hkv. 1. 40; t. e-n til hlýðni, Fms. ii. 33; ef þu fær teygt af honum sverðit svá at hann gráti eigi, iv. 37; teyja (sic) hann þangat með fám skipum, Fms. x. 341; t. til þessarar gildru, Bs. i. 372; hann teygir en neyðir eigi, Hom. (St.); t. til e-s, to draw towards, contribute to a thing; varð hann þó mjök at teyja til (from týgja?) ok mart stórt at vinna áðr við gengizk um trúna, Fms. x. 322; hugðumk ek með þessu til teygja at vér mættim frið ok náðir hafa, D. N. vi. 69. ☞ For the phrase, teygja tanna, see tönn, tjá (B. l. 2).

    Íslensk-ensk orðabók > TEYGJA

  • 7 öngva

    (að), v. to press (öngva saman).
    * * *
    and öngja or engja, d, to straiten, oppress; öngða í allskyns þrautum, Stj. 51; öngðr með úfriði, Str. 14; hón œngvir honum ok hann angrar, 25; takit þessa konu ok látið öngva henni, 34; öngdi þetta ok þröngdi svá mjök orku-efni hennar, Barl. 65; þeir munu svá öngva þér, Flóv. 43.
    2. it remains in the phrase, engja sig, engjast, or engja sig sundr og saman, to writhe, like a worm; lagði fyrir brjóst honum svá hart, at hann öngvaði (sic) saman, Fas. iii. 253.

    Íslensk-ensk orðabók > öngva

  • 8 ríða

    I.
    v. слаб. -ō-
    II.
    f.
    * * *
    I. гл. сильн. I ехать верхом; r. at съехать с места и ударить кого-л.
    д-а. rīdan (а. ride), д-в-н. rītan (н. reiten), ш. rida, д., нор. ride
    II. крутить
    д-а. wrīðan (а. writhe), д-в-н. rīdan, ш. vrida, д., нор. vride

    Old Norse-ensk orðabók > ríða

См. также в других словарях:

  • Writhe — Writhe, v. i. To twist or contort the body; to be distorted; as, to writhe with agony. Also used figuratively. [1913 Webster] After every attempt, he felt that he had failed, and writhed with shame and vexation. Macaulay. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • writhe — writhe, agonize, squirm are comparable when they mean to twist or turn in physical or mental distress. Writhe regularly carries vivid suggestions of convulsive contortions (as of one in the throes of death, in a paroxysm, in an instrument of… …   New Dictionary of Synonyms

  • Writhe — Writhe, v. t. [imp. {Writhed}; p. p. {Writhed}, Obs. or Poetic {Writhen}; p. pr. & vb. n. {Writhing}.] [OE. writhen, AS. wr[=i]?an to twist; akin to OHG. r[=i]dan, Icel. r[=i]?a, Sw. vrida, Dan. vride. Cf. {Wreathe}, {Wrest}, {Wroth}.] [1913… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • writhe — [raıð] v [: Old English; Origin: writhan [i] to twist ] to twist your body from side to side violently, especially because you are suffering pain writhe in pain/agony etc ▪ He lay writhing in pain …   Dictionary of contemporary English

  • writhe — [ raıð ] verb intransitive to move by twisting and turning, especially when you feel a lot of pain: writhe in pain/agony: He writhed in agony on the ground …   Usage of the words and phrases in modern English

  • writhe — index beat (pulsate), contort Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • writhe — (v.) O.E. wriðan to twist or bend, earlier to bind or fetter, from P.Gmc. *writhanan (Cf. N.Fris. wrial, O.H.G. ridan, O.N. riða, M.Swed. vriþa, M.Da. vride), from PIE *wreit to turn, bend (see WREATH (Cf. wreath)). Related …   Etymology dictionary

  • writhe — [v] contort; toss back and forth agonize, bend, distort, jerk, recoil, squirm, struggle, suffer, thrash, thresh, twist, wiggle, wince, worm, wriggle; concepts 80,150 Ant. be still …   New thesaurus

  • writhe — ► VERB ▪ twist or squirm in pain or as if in pain. ORIGIN Old English, «make into coils, plait» …   English terms dictionary

  • writhe — [rīth] vt. writhed, writhing [ME writhen < OE writhan, to twist, wind about, akin to ON rītha < IE base * wer , to bend, twist > WREATH, WRY] to cause to twist or turn; contort vi. 1. to make twisting or turning movements; contort the… …   English World dictionary

  • Writhe — In knot theory, the writhe is a property of an oriented link diagram. The writhe is the total number of positive crossings minus the total number of negative crossings .A direction is assigned to the link at a point in each component and this… …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
… Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»